[slideshow id=78]
Toch nog een klein verhaaltje over die paardenklep. Voor wie het nog niet wist, veel demping van de uitlaat hadden dat soort motoren toen niet en er kwamen dan ook rake klappen uit. Wanneer je echter een paard met kar op de weg tegen kwam gaf dat wel eens problemen. Vele motoren werden dan ook voorzien van zo’n klep die eigenlijk niks meer is dan een gedeeltelijk afsluiten van de uitlaatopening. Gevolg: een toch wel wat braver geluid. Meestal is dit soort kleppen met de voet bediend. Op dit model staat er echter eentje dat vanaf het stuur kan bediend worden. Michel vond het weeral toevallig via een andere aankoop die hij via ebay had kunnen doen. Hij kocht namelijk een achterste carbidlichtje bij een man uit Zottegem. Bij het afhalen bleek de verkoper een kleinzoon te zijn van een firma die ooit Saroléa verdeler was voor de streek. De man had nog wat onderdelen liggen waar hij eigenlijk niet goed van wist waartoe het allemaal diende. En daar lag natuurlijk zo’n klep tussen…… 2 stuks had hij ervan, nog ingepakt in de originele doos.
En zo stonden er nog wel machines waar één en ander van te vertellen was, maar laten we het hierbij houden en het nog even hebben over het tot stand komen van het geheel. Duizenden kilometers waren er afgelegd om alle motoren naar daar te krijgen. Een transportfirma had de week voordien zowat het ganse Belgische grondgebied rondgereden om hier en daar wat motoren op te pikken. Een aantal helpers waren ook al een paar dagen aan het rondbollen om zaken bij elkaar te brengen maar verschillende liefhebbers stelden voor om hun machine in hoogsteigen persoon af te leveren. Al bij al liep alles heel vlot behalve dan voor die ene, bejaarde man uit Versailles. Hij stelde een vooroorlogs 600cc zijklepper ter beschikking en was bereid om de machine zelf naar Vlaanderen te brengen. Hij stapte dan ook op vrijdagmorgen goedgezind in z’n auto, nam de GPS en toen die bij het intikken “Berlaar” voorstelde drukte hij op de “GO” toets. Bij z’n aankomst op de bestemming bleek dat er wel degelijk een verschil is tussen Berlaar en Berlare en hij dus een goeie 100 km te ver gereden was. Hij draaide meteen z’n kar en tegen 7 uur ’s avonds was hij ter bestemming. Een warme kop koffie verder kon hij er al mee lachen. Zo zie je maar die verzamelaars, een ras apart.
