Motorrijden is niet gevaarlijk. Je moet gewoon wat geluk hebben. Terwijl de motoren rustig natikten raakten we aan de praat met een veertiger die krom gebogen en moeilijk lopend op ons terras was aangeland. Hij had ook motor gereden.
Maar van huis uit was hij stroper van zeldzaam waterwild. Hij zat nu hier, maar kwam van de Antillen. Daar ving hij kleine visjes voor grote verzamelaars. Eugene vertelde over de keer dat het mis ging. Op veertig meter diep kwam hij zonder lucht te zitten. Een slordigheidje. Hij moest te snel opstijgen en vreesde voor ‘the bends’ of zelf ‘staggers’. Hij rende naar zijn pick-up om zijn reservefles te pakken en weer naar deco-niveau te gaan. Om daarna een gecontroleerde opstijging te maken. De reservefles was bijna leeg. Hij moest nog helemaal stikstof verzadigd het water uit en wilde met zijn auto naar het hospitaal. Zijn band was lek. Zijn reserveband was lek. Op een vonkende velg meldde hij zich bij het ziekenhuis. Daar was de decotank stuk. Met een speciale ‘lage’ vlucht werd hij naar het vasteland gevlogen. Toen kon hij eindelijk in een decompressietank. In die decotank werd hij gebeld door zijn vriendin die meldde dat zij het uitmaakte. Hij ontsloeg zichzelf uit het hospitaal en vloog terug om zijn ‘aanstaande ex’ ter verantwoording te roepen. Maar omdat hij met een gewone ‘hoge’ vlucht terug ging kreeg hij eerst ‘the itches’, daarna ‘the bends’ en toen hij het vliegtuig verliet had hij de ‘staggers’. Duikers hebben ook zo hun groepsdialect. Maar het gaat allemaal over ellende door in weefsel opgeslagen stikstof dat weer ongecontroleerd in de systemen komt. De ‘bends’ tasten je gewrichten en spieren aan. Bij de ‘staggers’ komen de stikstofbelletjes in het ruggenmerg of het hersenkanaal. Even leek zijn actie succes te hebben gehad. Het leek weer goed te komen tussen hem en zijn ex aanstaande ex. Ze trouwden. Zij betrapte hem met haar vriendin. Ze scheiden. Om zichzelf een nieuwe toekomst te gunnen maakte hij een noodsprong. Hij besloot een paar vrienden van dienst te zijn en gebruikte zijn boot voor eenmalig transport van poedersuiker. Hij werd onderschept door een patrouille van de Drug Enforcement Administration. Hij wist zonder boot te ontsnappen. En nu was hij hier. Als klusjesman op een onbetekende duikschool op een toeristisch niet gewaardeerd eiland. Maar toen hij onze motorfietsen zag, ging er weer een wereld van herinneringen voor hem open. Hij durfde het nauwelijks te vragen…
Na zijn voorhistorie leek het even uitlenen van een motor net zo’n goed plan om als lapjeskat verkleed over het hek van een pitbullkennel te klimmen. We hielden het gezellig. Boden hem een paar keer een drankje aan. En we kwamen toen met zijn drieën tot de conclusie dat het te gevaarlijk was met zo’n sloot alcohol in je mik op een motor te stappen. Na een warm afscheid wankelde hij weg. Wij stapten op de motor en reden naar ons hotelletje. Niks aan de hand wanneer het geluk je wat goed gezind is.
