Waarschijnlijk bestaan er nog geen 500 exemplaren van de reuze­motor­fietsen van Friedel Münch. Münch werkte op de race­af­deling van Horex. Na werktijd ging hij nog tot in de kleine uurtjes ver­der als tuner. Begin zestiger jaren begon zijn idee over de ideale motor­fiets vorm te krijgen. Als basis diende de 1000 cc NSU TT motor. In 1966 was de eerste Münch 4 klaar: Mammut (mammoet) werd de ma­chine ge­noemd. Totdat de motor – in 1000 en 1100 cc versie – echter op de IFMA tentoongesteld zou worden, zouden er nog vele wij­zi­gingen volgen.
De eerste motoren werden volledig met de hand gebouwd, totdat een Amerikaanse geldschieter Floyd Clymer op de proppen kwam. Deze financiële injectie maakte een productie van 250 motoren mogelijk. De motoren die vanaf 1969 geproduceerd werden beschikten over een 1200 cc NSU motor. Er was zowel een injectie- als car­burateur­versie leverbaar. Ondanks de hoge prijs van de motoren dekte dat de productie en ontwikkelingskosten niet. Na de tweede Amerikaanse geldschieter, George Bell, moest Münch KG zich failliet laten verklaren.
Een continue aanvoer van geldschieters maakte Münch motorfietsen enigszins levensvatbaar. Met de financiële hulp van Karl Klein, die een verpakkingsmachinefabriek bezat, werd er een Münch versie met Kugelfischer injectie geïntroduceerd. In 1973 ging de onderneming opnieuw failliet. Heinz W. Henke, eigenaar van een groothandel in levensmiddelen, nam de boedel over. In het nieuwe bedrijf had Friedel Münch de technische supervisie. De Münch 4 werd voorzien van een 1300 cc en was naar keuze leverbaar met carburateur of injectie, maar pas na een aanbetaling.
In 1976 werd de samenwerking tussen Münch en Henke beëindigd. De rechten op de naam bleven bij Henke, waarop Friedel Münch de Horex Motorrad GmbH oprichtte. Daar ontstonden alleen nog maar exemplaren op bestelling in 1400 en 1600 cc versies. Er werd zelfs een turboversie geleverd!