Tot 1946 was Moto Guzzi zijn ééncilinder cultuur volledig toegewijd. Maar in de naoorlogse tijd waren vooral lichte en goedkope transportmiddelen gevraagd. Moto Guzzi reageerde alert. Al in 1946 verscheen de ”Cardellino” die aangedreven werd door een zuigergestuurde tweetakt met aanvankelijk 64, maar die later ook met 83 cc leverbaar was. De parallellogram voorvork werd later vervangen door een telescoop, en vanaf het begin was de motor voorzien van achtervering.
Opmerkelijk vooruitstrevend was de scooterachtige ”Galetto” uit 1950. De 159 en 192 cc grote motor – geconstrueerd naar de oer-Guzzi – lag als het ware onder de vloer van het geperst stalen chassis dat voorzien was van 17 inch wielen. Tussen de modellen ”Cardellino” en ”Galetto” werd de ”Zigolo” zeer strategisch aangeboden. Dit was een 98 cc tweetakt, die ook liggend gemonteerd was. Modern waren de ”Lodola”-modellen uit 1956 met een ééncilinder in unitbouwwijze, voorzien van een -door ketting aangedreven- bovenliggende nokkenas. Eerst verschenen de ”Normale” en ”Sport” met 174 cc. Later volgden de ”Gran Turismo” met aanvankelijk 235 maar later 247 cc. De kleppen werden bediend via stoterstangen. De ”Regolarità” was de kop­klepper uitvoering van de 235 cc motor. Het was de productieversie van de fabriekscrossers.
Ook op basis van de ”Stornello” ontstonden er talrijke terrein- en straatvarianten tussen 1960 en 1975. De viertakt kop­klepper werd in 123 en 159 cc versie aangeboden en bezat een achter de cilinder gemonteerde nokkenas.