Het zadelchassis was ook gestraald en ziet er in zijdeglans gespoten zwart weer als nieuw uit. Een nieuwe overtrek en vulling en hij is klaar voor montage. Die schijnen ze in Italië en Australië te leveren. Het uiteindelijke resultaat is bijzonder: het suède aan de bovenkant is erg apart om te zien.

Een groot probleem was het spuiten, of eigenlijk de spuiter. Het kwam er allemaal maar niet van en de man moest continu achter de vodden gezeten worden. Dat heeft heel wat pijn, moeite, overredingskracht en gevloek gekost. Maar uiteindelijk zag het er toch allemaal gelikt uit. Behalve de stickers, want die waren bij de spuiter verkloot en moesten dus opnieuw besteld worden. Nadat het frame terug was werden direct schokdempers, middenbok en de achtervork gemonteerd. Net als de voorvork en het voorwiel, zodat het geheel op de hefbrug kon blijven staan en er niet meer vanaf hoefde. Zwager Ron was natuurlijk een grote hulp tijdens dit hele restauratietraject. Ook om de grote hoeveelheden koffie weg te werken. Reuze gezellig, hoor!

Het achtertandwiel bleek in Nederland niet meer leverbaar. Dat baarde mij in eerste instantie wel wat zorgen, want het ding moest in het buitenland worden gehaald. Een firma Duecilindri in Italië zou ze nog leveren, maar ondanks toezeggingen heb ik van de Italiaan niets meer gehoord.

Inmiddels waren we al ruim een half jaar verder en begin maart kreeg ik eindelijk het goede nieuws dat er een tandwiel gevonden was. Kees ging het voor mij ophalen in Italië en bracht meteen een pompje mee. Geweldig!