Ing. Giulio Cesare Carcano en de frustraties van Ken Kavanagh

Dit besef werd uitgesproken op de terugreis van de Grand Prix der Naties die verreden werd op het circuit van Monza in 1954. In de vrachtwagen op de terugweg naar de Guzzi fabriek uitte Ken Kavanagh zijn frustraties tegen ing. Giulio Cesare Carcano, het briljante hoofd van Guzzi’s raceafdeling. Carcano wilde graag een nieuwe racer bouwen. In ieder geval geen viercilinder vanwege de technologische voorsprong van de concurrentie met dit concept. Wellicht dat een zescilinder uitkomst kon bieden. Kavanagh reageerde nogal schamper, kan het niet nog gekker met een achtcilinder? Carcano had deze gedachte echter al overwogen. Indien een vloeistofgekoelde V8 smaller gebouwd kon worden dan een luchtgekoelde, dwarse, zescilinder in lijn dan zou hij zich hard gaan maken voor een nieuw te ontwikkelen V8! Nadat het team in Mandello arriveerde werd er direct een tekenvel opgespannen. Carcano wilde de breedte beneden de 500mm houden in verband met zijn voorkeur voor een volledige stroomlijn, waarbij voor de aërodynamica een smalle breedte erg belangrijk is.

Een paar schetsen later bleek dat een vloeistof gekoeld V8 motorblok het smalst uitgevoerd zou kunnen worden. Carcano organiseerde daarop een bijeenkomst met de directie van de Guzzi fabriek. Carlo Guzzi toonde zich in het overleg dat volgde niet erg enthousiast. Zijn voorkeur voor eenvoudige ééncilinders strookte niet met gecompliceerde multi’s. Enrico Parodi vormde destijds naast Carlo Guzzi de hoofddirectie van Guzzi. Na een goede discussie wist Carcano hem wel te overtuigen en uiteindelijk gaf Carlo zich ook over aan het idee. De ontwikkeling van de V8 kon beginnen! Vanwege zijn erg goede derde plaats in het 500cc wereldkampioenschap van 1954 werd Ken Kavanagh aangewezen als hoofdtestrijder. Hij zou tevens erg nauw bij de ontwikkeling betrokken worden.