Hercules K125 BW

In feite het oudste motormerk ter wereld: Hercules. Hercules had zijn glorietijd onder de vleugels van Sachs. En toen de BundesWehr aan de beurt was voor nieuwe motoren voor hun motor ordonnansen -‘Kradmelder’ heetten ze daar – begon voor Hercules Het Grote Overwerken. De eerste Hercules K 125 BW’s kwamen in 1970 in dienst. En ze zijn nog steeds niet allemaal afgezwaaid!

Hercules, dat was heel wat. Zo in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Toen de meeste motorrijders nog motor reden omdat ze geen geld voor een auto hadden. BW is van ‘Bundes Wehr’. Dat weten de Super Ouwe Nato Joekels nog uit de tijd dat Berlijn nog door een enorme schutting in tweeën was gedeeld.

De klapper kwam toen de Bundes Wehr besloot dat de Hercules BW 125 de nieuwe motorordonnans (Kradmelder) fiets moest worden. De opvolger van de Maico BW 250. En Klacks – lees: Ernst Leverkus, de man die in de jaren vijftig en zestig voor het motorrijden was wat Rihanna nu voor de popmuziek is – vond het maar niks.

De Hercules was volgens hem te zwaar in gewicht, te licht in cilinderinhoud, te hoogtoerig en structureel fout omdat het een tweetakt was. Klacks’ mening telde indertijd zo zwaar dat de kranten vermeldden dat Hij de Hercules maar niets vond en dat het Ministerie van defensie breed uitpakte om de zaak eens duidelijk te verklaren… De Hercules Typ (spreek langgerekt uit als ‘tuuup’) 1 en Typ 2 (vanaf 1977) verschilden in details. Meest in het oog springend was de schommelarmvoorvork op de T1 modellen. Ook hadden vroege T1’s een alleen maar symbolisch luchtfilter, een gewone contactpuntontsteking en zo wat meer. De T2 modellen zagen er duidelijk cooler uit. Meer als endurofietsen. Er was ruimschoots gedacht aan bagagemogelijkheden en beperking van schade na omvallen. De 123 cc Sachs motor was er een uit de GS-serie. Een enduro/off roadblokje dus. Een lage een en twee, dan een flinke stap naar drie, vier en vijf. Met wat moed beleid en trouw liep dat geheel in elk geval 80+.De eerste motoren werden beginjaren zeventig geleverd. Een deel er van bleef in mob(ilisatie) voorraden. En waar mogelijk werden er enthousiast onderdelen verwisseld. Dus een T1 met een groot T2 luchtfilter is prima!

Nog ZGAN!

De opgeslagen BW’s reden jaarlijks een rondje om de loodsen, kregen om het jaar een verse accu en om de twee jaar nieuwe banden. Het grootse deel deed echter waar het voor bedoeld was: rijden. Daarbij kregen de dapper snerpende tweetakten hun onderhoud op de Duitse manier en als er een motorblok moe werd, werd dat vervangen door een exemplaar uit de ruilvoorraad. De originele motorblokjes werd dan gereviseerd en van een opgepopnageld plaatje voorzien waarop de datum van de revisie stond. Het herboren krachtbronnetje ging in een keurig getimmerd houten doosje en werd in het schap gezet. Op een gegeven moment besliste de legerleiding dat de 125’s opgewaardeerd moesten worden. Het leeuwendeel van de K – van ‘Krad’ – 125 BW kreeg 180 cc blokken. En daar was opeens de K 180 BW. Van 12,5 pk naar 17,5 pk. Heftig!!! Veel van de vervangen motorblokken werden gereviseerd en gingen ook weer in kistjes. En lustig fluitende Techniker hadden dagtaken aan alle blokken omwisselarij. Tot zover de ‘matching numbers’ waar BMW liefhebbers zo dol op zijn. De Bunderswehr is een aardig tijdje bezig geweest de Herculesjes via hun ‘Domeinen’ te verkopen. Ze hadden een diensttijd van 35+ jaar gekend voordat ze met FLO mochten. Momenteel wordt er in Duitsland nog een achterhoedegevecht gehouden om 180 cc Herculessen nog langer in Dienst te houden als lesmotoren. Maar aardig wat van die inmiddels afgezwaaide militairen zijn ook hier terechtgekomen.

Deze K 125 BW

Het fotomodel is een ‘afdakvondst’ die nog even bij de RDW langs moet. Het wakker kussen ging probleemloos. De motor uit 1974 begon zijn leven als NATO-groene T1. In zijn diensttijd werd het technische onderhoud professioneel gedaan. Optisch werd de BW met de kwast mooi gehouden. De motor wordt niet meer 1 op 25 gesmeerd zoals de tankdop adviseert. Met gewone goeie tweetaktolie in een mengverhouding van 1 op 40 heeft deze dapper gillende scharrelaar er gewoon goeie zin in.

Rijden op zo’n 125-je doe je door hem de bocht door te kijken. De onooglijke tweewieler voelt aan als iets dat een natuurlijk verlengstuk van je rug is. Zo’n zingende tweetakt van maar 123 cc maakt je gewoon heel lichtzinnig. Je gaat er op een heel Italiaanse manier van rijden. Geen idee wat er allemaal wel of niet mag. Maar kijk eens wat er allemaal kan! Op en Hercules K 125 BW ben je gelukkig onkwetsbaar. Gewoon te klein om geraakt te worden.

Hercules K 125 BW. Opvolger van de Maico K 250 BW. Gebaseerd op de civiele G (elände) S (port) modellen. 12,5 – 15 pk 7400 rpm. Gewicht ca. 130 kg. Topsnelheid ca. 100 km/h. Prijsniveau in goede staat en op kenteken: 1.000+ euro.

De specialist: GeKra Motors, Dieren. Die ook nog enige 100% nieuw opgebouwde exemplaren heeft staan.