Een motorleven

Een motorleven… hoelang leeft een motor? Of het leven met een motor. Dit gaat over het leven met een motor, of liever met meerdere motoren, en hoe motoren je leven kunnen beïnvloeden.

Zoals alles heeft het ook een begin.
Als opgroeiende jongen in Leidschendam en binnen een transportfamilie uiteraard interesse voor alles wat motor aangedreven is. Het eerst bereikbaar is dan de bromfiets en dankbaar werd op mijn 12^e levensjaar een JLO-tje in ontvangst genomen om daar eens mee te “crossen” en te sleutelen. Te leren wat verkeerd kan gaan en wat goed kan gaan. Uiteraard geholpen door inmiddels ook opgedane ervaringen in de werkplaats van de vrachtwagens. Lekkerbekkend langs de etalages gaan, nieuwe brommers kijken.

Wat crossbrommertjes later werd ik dan toch 16 en mocht officieel aan dat geweld deel gaan nemen. In Den Haag werd een zoveelste hands Kreidler gekocht. Beetje “stads”=vermaakt, alle lossen delen chroom en het frame zwart. Uiteraard motortechnisch niet meer direct standaard, maar wat sneller gemaakt. Zwartje werd schuldloos platgereden en van de ontvangen verzekeringspenningen en eigen bijleg vanuit het krantenwijk kwam er in 1974 een nagelnieuwe Kreidler Grand Prix 4 uit de etalage voor mij. Feloranje en met als extra een bagagedrager, die destijds stoere fl. 1895,- opriep. Ik was toen ondertussen 17 en motorblaadjes hadden de aandacht.

Die motorblaadjes heb ik nog steeds hier in een kast, zoals verderop in het verhaal zal blijken dat ik nog meer dingen “nog steeds” heb.

Motoren kijken in Den Haag bij Florencia, HMC, Motor Mercuur of aan de boulevard van Scheveningen was meer dan een hobby.

Wegdromend kon ik uren kijken…”wat een feest zou dat toch zijn”.

Dat feest kwam:

De nog heel mooie Kreidler werd ingeruild voor een Laverda 750 sf uit 1971. En het motorrijden kon direct beginnen want de oefenrijbewijs bestond nog. Waarbij het geluk dat oefenen binnen heel Leidschendam zeker geen klein gebied was. Toch lokte de snelweg ook en werd de L-plaat dan achter de kentekenplaat gedraaid.

Het motorrijbewijs werd in 1 keer gehaald, kunstjes of snelwegrijden was toen nog lang geen onderdeel van het afleggen van een beproeving, dus alleen wat rijden binnen gemeente Rijswijk Z-H was voldoende.

Na een krukaslager schade en nog wat meer armoede werd een Ducati 750 GT gekocht en…die heb ik nog!!

Ook een Honda 750 four heb ik destijds kortstondig gehad.

Motorrijden ben ik altijd blijven doen, ook alle seizoenen, het hele jaar door.

De laatste jaren in Nederland ongeveer 50dkm per jaar.

Zoals 120dkm met een Honda Deauville binnen 3 jaar en 82dkm met een BMW K1300GT binnen 2 jaar.

En al die tijd ook nog meerdere andere motoren daarnaast gehouden.

En die heb ik nog!!

Naar mate de jaren volgden en de financiële positie dat toe liet werd er naar oude liefdes opnieuw gezocht. Zo kwam er weer een Kreidler uit 1974, maar nu een RS uit Duitsland. Een Laverda 750 sf uit 1971 uit Italië. Een BMW K75RT uit 1994 werd niet ingeruild, vanuit het besef dat ook een eerste tupperware machine (complete kuip) later dan weer gezocht moest worden. En….de Ducati 750GT uit 1975 (één van de laatste GT’s voor de 860GT) is ook nog steeds in bezit. In vergaande staat van restauratie zelfs. Het blok is gedaan door Star-Twin uit Loenen, de wielen door Haan, nieuwe uitlaten, chroomwerk is vernieuwd en het spuitwerk is klaar. Hij hoeft eigenlijk alleen nog maar even in elkaar en dan nog wat kleine dingetjes als een remklauw o.i.d.

Dat alleen maar even in elkaar wordt nu al meerdere jaren uitgesteld.

Niet omdat de zin ontbreekt, maar omdat ik andere dingen belangrijker vind.

Samen met mijn vrouw zijn we aan iets nieuws begonnen.

Eerder bij de vermelding van de 50dkm per jaar hierboven, stond al Nederland erbij….

We wonen en werken nu in Duitsland en zijn dagelijks met motoren bezig, maar vooral met de motorrijders. We zijn in de Duitse Eifel een Biker Pension gestart in 2012.

Met de opgedane ervaringen van al de eerdere jaren (al met de brommer werden buitenlandritten en vakanties gemaakt, zoals later met de motoren). En juist vaak tijdens zo’n vakantie mijmeren over een toekomstdroom een Biker Pension te kunnen hebben.

Bestond al jaren de zekerheid dat er ook een Biker Pension zou komen, we wisten alleen nog niet wanneer. Ondertussen al een verlanglijst gemaakt, waar, hoe groot, tentjes moesten erbij kunnen, wat we wel en wat we niet van andere konden “kopiëren”. We wisten zelfs de naam al. Vetus Tempus, dat is Latijns en staat voor Oude Tijden.

Want juist in Oude Tijden vinden wij aantrekkingskracht.

Uiteraard de motoren (de jaren 70), dan de muziek, ook meubels en inrichting. Maar ook de mentaliteit van de mensen vroeger. Zoals spontane hulp.

Weet je nog…..in die jaren…motorfietsen waren minder degelijk en stonden nog wel eens aan de kant….nooit lang alleen, want andere motorrijders stopten altijd om te helpen. Dat deed ik ook altijd, een tanktas vol gereedschap had ik altijd bij me. Daarin ook bandenlichters, een binnenband, voetpomp, stukje elektradraad, tape, bougies. En ook een waslijm, zo’n ouderwetse een geplastificeerde staaldraad. Daarmee kon je andere motoren slepen…en dat gebeurde ook. Eén keer zelfs een vriend vanaf Parijs naar huis, over de snelweg….dat waren nog eens tijden…Oude Tijden.

Wij hebben nu het geluk dat onze hobby voor brood op de plank kan zorgen.

De jarenlange constant aanwezige hobby van rijden, sleutelen en opknappen is nu omgezet in een motorleven.

En wat heb ik nu (nog)?

• Alle eerder gekochte motorboekjes in een grote kast, waarbij nu nieuwe Duitse boekjes worden toegevoegd.
• Uiteraard de Ducati 750GT als project.
• De Laverda 750sf, rijdend.
• Een Honda CB250 uit 1972, rijdend.
• De Kreidler 50RS, rijdend.
• Een Laverda/Zundapp 125JPS uit 1980, rijdend.
• De BMW K75RT, rijdend.
• Een Zundapp Super Combinette, brommer, uit 1961, rijdend,
• Een Hercules K103 97cc uit 1962, rijdend.
• Een NSU Quickly uit 1956, brommer, rijdend.
• Een Honda 500 four, zonder papieren, om/opgebouwd in 1973 als racer met een 651 kit, megafoons enz.
• Allerhande decorstukken als een oude racekuip Ducati-rondcarter, zitjes, tanken, wielen, modellen, posters, een zwengel benzinepomp, onderdelen, gereedschappen enz.

Oude foto’s heb ik nagenoeg niet. Ik ben niet zo’n fotomens.

Alhoewel er nu wel digitale zijn, waarvan een paar toegevoegd.

Een motorleven met een hang naar Oude Tijden, ook nu help ik andere met kleine reparaties zo goed en zo graag ik kan. Zolang het maar mechanisch is, modern (die @#$% computers) gaat mijn pet te boven.

(Rob’s Biker Pension vind je via www.vetustempus.nl (red.))