Borile? Nooit van gehoord!

De kop is een beetje geleend van een poster waar op stond: Odd Fellows? Nooit van gehoord. Die Odd Fellows zijn een heel ander verhaal voor een heel andere site.

Italiaanse motoren zijn niet altijd mooi… Soms zijn ze ontstellend mooi.

En dat garandeert dan verder…. Niets. De schepper van Borile’s is zelfs een gerenommeerd artiest. Het voortbestaan van het merk was onzeker… En is intussen alweer voorbij. En de herstart staat geplanned. Of toch niet? Maar dat geldt keer op keer voor alle Italiaanse merken. Umberto is nu opeens gegrepen door het idee een tweewielig landbouwvoertuig te maken. Umberto Borile woont in het hart van de Italiaanse motorfietsregio. In Venoto. Hij zit op iets van 130 kilometer van Bologna waar waar sinds jaar en dag alle toeleveranciers van de Italiaanse motorindustrie zitten. De man woont in een ansichtkaarten dorpje dat op ware grootte op de kaart staat. Zijn dagelijkse pasta betaalt hij van het geld dat zijn KTM dealerschapje op brengt en de inkomsten uit UB-racing. Dat is de onderdelentak van het bedrijf in de andere hoek van de werkplaats…

Borile bedacht zijn eerste motor in 1986. Trots stuurde hij foto’s van zijn unieke frame lay out naar Honda Europe. Honda antwoordde keurig dat het bedrijf op gepaste wijze onder de indruk was. Verder gebeurde er niets. Umberto kneedde een Rotax blok in zijn eersteling en noemde hem Piuma 520. Omdat een Schepper nooit tevreden is werd er vervolgens geëxperimenteerd met een GM speedway blok. Die blokken zijn razend populair in de speedway wereld. Naamgever Guisseppe Marzotto kan dan ook trots zijn op de maar 26 kilo wegende krachtbronnen. Alleen bouwde GM losse motorblokken. In de stijl dus van de Britse pre-unit blokken.

Een losse versnellingsbak daarachter monteren was voor Borile niet subtiel genoeg. Dus schiep hij zijn eigen carterhelften voor een unitblok. Niks geen gedoe met CAD-CAM werk. Eerlijk en ambachtelijk tekenen en gieten. Daar hebben we het over. Umberto begon over serieproductie te dromen. Misschien zou hij wereldwijd wel vijftig machines weg kunnen zetten! Dat zou Honda leren! Al in 1999 presenteerde hij zijn trots op de motorshow van Milaan. De Borile B 500 CR. En hoeveel Boriles heb jij vandaag gezien? De B 500 Cafe racer. En bij de Borile die we fotografeerden stond er geen streepje op de ‘e’. Maar dat kan bij de volgende – als hij er ooit komt- best anders zijn hoor. De tank van de Borile vermeldt immers duidelijk ‘Pure Italian Artisan’.

Puur Italiaans Ambachtelijk. De soort “ we doen maar wat en zien wel wat het wordt” aanpak die Italianen op het lijf is geschreven. Het resultaat is dan beeldschoon en bijna altijd van twijfelachtige kwaliteit. Omdat je dingen op de markt brengt wanneer je ze MOOI genoeg vindt. Goed genoeg? Nooit overr nagedacht!

Inmiddels heeft de artiest in zijn wispelturigheid van het genie afstand genomen van dit project. Er worden geen Borile’s meer gemaakt. Maar MK mag als enig Europees motorblad helpen de twee laatste Borile’s aan een goed tehuis te helpen. De ene is metallic grijs, heeft een kenteken en heeft wat gelopen. Die motor mag weg voor 9700,- euro. De zwarte is zelfs nog zo maagdelijk dat er geen BPM op zit. Alle papieren om het kentekentraject te lopen zitten er natuurlijk wel bij. Dat geeft voor twee oprechte liefhebbers die niet malen om ambachtelijke trillingen en een wat nostalgische oliedruppel onder hun droommotor een unieke kans.

Ze staan – mits niet via Harms mondiale netwerk verkocht – bij Harm Heuvelmans ‘ Back to Classics.waar een intensive carte afdeling voor klassieke Ducati’s het gepassioneerde verdienmodel is maar waar de handel in zeldzame Ducati onderdelen en de restauratie van Italiaanse koningsassen volbloeds Harm ook prettig bezig houdt.