Ambroos X. T. Biermantel vertelt

Lezers, Lezeressen ook, 
Allez, laat ik mij voorstellen. Ik ben Ambrosius Xavier Theodore Biermantel. Algemeen deskundige en afgestudeerd aan het Unief van Louvain, U zegt in uw dialect ‘Leuven”. Ik ben motard en filosoof. En ik wil u waarschuwen…

Want wij mannen zijn tot ‘nen bedreigde diersoort geworden. En als het met ons mannekes ophoudt, dan houdt ook het motorrijden op. Het zal mogelijk wel eens opgevallen zijn hoeveel verschillen er zijn tussen mannen (sorry, wij waren er nu eenmaal het eerst, kijk maar in het Christelijk werkplaatshandboek) en vrouwen. Dat gaat veel en veel verder dan de verwaarloosbare fysieke verschillen waar puberjongens en een wat sneu soort vijftig plussers zo op gefixeerd zijn.  De verschillen zitten hem (of haar) tussen de oren. Ze zijn fysiek niet meetbaar, maar zorgen voor de spanningsboog tussen de soorten die zo mild wordt omschreven met ‘Onbegrip. En vroeger was het leven helemaal niet beter. Maar wel aanzienlijk overzichtelijker.

Waarom? Omdat vrouwen toen nog niets in te brengen hadden. Omdat de Mannenwereld nog vrij van nuances was.  Want waar wij Mannen een stevig geplaveid stuk rechte weg als gedachtentraject hebben, daar hebben Vrouwen een enorm onoverzichtelijk gebied met een wegennet waar elk van U motorrijders, enthousiast over zou worden. Groot in oppervlakte, maar vol kleine, kronkelende wegen over verrassende heuvels en verbijsterende dalen. Die combinatie plus het feit dat Vrouwen gekend zijn om hun unieke richtingsgevoel maakt het begrijpen van de voordeliger geboetseerde soort voor ons, Mannen, zo moeilijk. Onmogelijk zelfs. Ten tijde van de motorfietsen met vierkante houten wielen was de interactie tussen de soorten nog eenvoudig. De Man zag een Vrouw naar zijn gading. Hij besloop haar en tikte haar met zijn houten knuppel bewusteloos. Vervolgens sleepte hij haar mee naar zijn grot. En kijk: ze hadden een relatie. De opmerking ‘Nee schat, ik heb hoofdpijn’ stamt uit deze tijd.  De knots evolueerde tot een bos rozen. Motorfietsen kregen ronde wielen en vrouwen begonnen te bedenken dat de rolverdeling niet helemaal in hun voordeel was. Grote technische concepten zijn er nooit door een vrouwenbrein bedacht. De bedenkers van de pyramides waren mannen. Leanardo DaVinci en Rembrandt waren mannen. Uw Hans Wiegel rookt overtuigend sigaren. Jan Cremer was een kwajongen op een motor. Paul de Leeuw is verwerpelijk, maar vooral niet overtuigend als Man.

Vrouwen sloegen genadeloos terug op de gebieden waar ze sterk in zijn. Emancipatie en communicatie. En emotie.  Emancipatie houdt in dat de Vrouw alle voordelen van een Mannenbestaan wil hebben. Plus tijd om zich persoonlijk te ontplooien en daarbij ruimte voor de opbouw van een voorbeeldig gezin waarbij de taken verdeeld zijn conform Haar wensen. De Nieuwe Vrouw wil dus eigenlijk een perfecte man zijn. Tel daarbij dat er in elke Vrouw een Meisje zit en dat er in elk Meisje een Prinses zit en de pezen staan gespannen. Want drie drie Vrouwelementen combineren niet echt goed in de overzichtelijke Mannenwereld. Een man daarentegen vindt zichzelve perfect als hij op de bank zijn pint neemt terwijl zijn Lief huiselijke geluiden in de keuken maakt. Daar moet dan over gecommuniceerd worden. Communicatie is een spel van spreken en luisteren. Dat is; Zij spreekt, Hij wordt geacht te luisteren. Vrouwen hebben namelijk zo veel meer te zeggen. De doelstelling binnen het relationele vlak is vaak als volgt.

Er is een simpel eisenpakket waaraan de Moderne Man moet voldoen. Hij moet stoer maar gevoelig zijn. Daadrachtig maar dichterlijk. Aanvallend maar beschermend zijn. Dominant zijn, maar dat dan op een meegaande manier. Hij moet een goed betaalde job hebben plus voldoende tijd voor de kinderen. Plus tijd om zijn Lief alle tijd te geven. Om met haar te gaan winkelen, op restaurant te gaan, musea en vriendinnen te bezoeken. Ga maar door. Het is een wonder dat Ge nog een man in zijn stamineke treft! Awel; dat is zijn kroeg dus. Van hem, van die Man dus,  wordt tevens en zeker niet facultatief verwacht dat hij zijn bijdrage in het huishouden levert en dat hij zittend urineert.  Vervolgens wordt de kamer door haar toch weer helemaal gezogen en de vaatwasser opnieuw ingeruimd. Omdat hij het toch nooit goed doet.

De Moderne Man is zijn noorden kwijt. Hij heeft in steeds verder gaande mate door dat hij deelgenoot is in een spel waarbij de andere partij naar willekeur de spelregels kan veranderen. En dat ook doet. In gezinssituaties is daar een naar tevredenheid werkende modus voor te vinden. Maar in een grotere context wordt de Vrouwelijke inbreng verwarrend. Maatschappelijk bezien. Want vrouwen durven alleen confrontaties aan die geen schade aanrichten. Ze zoeken confrontatie mijdende oplossingen waar elk gen in een Mannelijf gilt dat een flinke matpartij de ideale oplossing voor veel problemen is. En als de wonden dan gelikt zijn, dan vatten we samen een pint zunne manne! Vrouwen leggen zich niet neer bij wat ze als nederlaag ervaren. Daar komen tientallen jaren, smeulende en woekerende vetes uit voort. Daarom past de slachtofferrol ze in de meest vervelende gevallen toch perfect.  Het vrouwenspel is een subtiel web van gedachten, suggesties, wensen, plannen achter de plannen en… Ja nu komt het: Emoties.

Bovendien hebben de nazaten van Adams rib een overdaad aan empatisch vermogen. Ze menen zaken vanuit veel meer perspectieven te kunnen zien en zieleroersrelen geheel te kunnen doorgronden. Mannen hebben ook emoties. Als die zich eens hinderlijk manifesteren, dan vatten we ‘nen pint extra. Punt.  Maar moderne Mannen zijn na drie emancipatiegolven geprogrammeerd om zich ook ‘in te voelen’. Om genuanceerd te denken. Om hun zachte kant voor iets anders te gebruiken dan er op te zitten. Dat is natuurlijk in de zeventiger jaren begonnen door het soort halfmannen wat het in de Oertijd nooit had gered, maar dat door een evolutionaire misstap terecht kwam in de Zachte Sector. Geitewollen sokken en vreemde sjaaltjes ging dragen, ging dichten en vegetarisch ging kokkerellen in de wanhopige hoop dan maar op zo’n manier aan de Vrouw te geraken als het niet met Eenvoudige Manlijkheid kon. Door ‘gebrek aan’ wel te verstaan.

En ‘kokkerellen’ is van een onnoembaar lager niveau dan ‘koken’. Vegetarisme daarentegen is nog verdedigbaar als signaal tegen de bio industrie. Dat vlees daaruit smaakt dan ook niet. Ik heb trouwens ook mannen gekend die het spel alleen meespeelden om aan hun gerief te komen. Een hunner vertelde mij dat zijn grootste successen altijd kwamen nadat hij de Vrouw waar hij zijn zinnen op had gezet blozend en in vertrouwen had medegedeeld dat hij eigenlijk een latent homosensuele dichter was. Zijn uit het hoofd geleerde ollekebollekes lieten de dames in kwestie oprecht luisteren omdat ze zoveel moois over hen vertelden. Ze wilden hem allemaal genezen van zijn homosensualiteit.

Hij droeg zijn geitewollen sokken als camouflage kledij en was er trots op. Zijn soort is intussen weer geevolueerd tot een soort die mimicry gebruikt om te overleven en zich voort te planten: de Metrosensueel.  De aanval is dus ingezet door de Vrouwen. Bevestigd en onderbouwd door corrupte Halfmannen die anders geen kans op de relaatsjonele markt hadden. Mannen die huilen en zittend plassen. Binnen die Kleffe Congsie is de daadkracht uit Uw land verdwenen. Verdwijnt hij uit mijn Land. Nu er steeds meer vrouwen deel uitmaken van het management. Nu er steeds meer bewindslieden van de Betere Kunne zijn, gaat dat de maatschappij opbreken. De maatschappij gaat aan begrip ten nonder.

Maar het is afwachten tot de Eerste Vrouwelijke President van de USA in een bui van pre menstruele frustratie met de hand op de Rode Knop slaat. Het eind van de wereld. Dat MOET je gezien hebben!

Zo. Dat lijkt me genoeg voor nu. Laat mij U de zaak overdenken. Dan duik ik onze keuken in. Daar ligt nog ‘nen magistrale kalfsrug. Die dient liefdevol gepikeerd te worden met look. Daar na mag hij zorgvuldig gemasseerd en gemarineerd in de oven. Kastanjes met spruitjes en huisgemaakte appelcompote erbij. Een, nee twee flessen Pinot Gris…  Als Algemeen Deskundige mag ik niet alleen overal mijn mening over geven. Ik mag ook bijzonder graag koken. Voor mijn Lief en mij.  Ik groet U, Ambrosius Biermantel  (Algemeen Deskundige, motard en filosoof)