Ik ben vaste onderdelen klant bij TLM. En elke keer dat ik daar kom, dan komen de technische- en de verkoopstaf handenwringend naar buiten. Of het nu eindelijk geen tijd wordt voor wat anders? Een supervriendelijke collega Guzirijder keek wat wazig naar mijn Cali 2 en begon een prijzend betoog over het nut van pekelfietsen.
Tijd voor wat anders? Waarom? Je ruilt je lief toch ook niet om de vijf jaar om? Een pekelfiets? Hoezo? Griekse ezeltjes lopen toch ook het hele jaar zwaar werk te toen voor veel slaag en weinig vreten? De Guzzi is indertijd met een hoop achterstallig onderhoud gekocht. Het oude achterstallige onderhoud is in eigen beheer up to date gebracht. Guzzi techniek is geen ‘rocket science’ en met een metrische hamer en een subtiele Bahco kom je een heel eind. Het huidige achterstallige onderhoud is aktueel. En dat mag.
Want mijn Guzzi is mijn auto. Dat is een goed plan. Want een ouwe Guzzi waar een paar meter extra massadraad aan is geknoopt is betrouwbaarder dan elke willekeurige Nissan Dingest. Maar veel leuker!
Auto’s moeten ook niet zeuren maar werken. Mijn ouwe Cali II moet hetzelfde niet- en wel doen. Zonder geblaat of gemekker. Wanneer mensen me vragen “Hoeveel kilometer heb je er mee gereden?”Dan zeg ik altijd: “Meer dan twee ton”. Dat is ter bescherming van onschuldige zielen. Want alleen vrachtwagenchauffeurs en Goldwing piloten snappen hoeveel kilometers blokken echt kunnen draaien. De Guzzi heeft voor filegebruik in de Randstad twee tamelijk illegale 100 Watt halelujalogeen ‘piraatjes’ . De luchthoorn boven de valbeugel blaat een lakschrapende 142 Db uit. De uitlaatdempers zijn ernstig aan vervanging toe. Sinds ik heb uitgevonden dat de ex Oostduitse MZ fabriek massa’s imitatie Brembo remklauwen en remblokken heeft gemaakt koop ik remblokken voor ongeveer 16 euro per set. Ze geven het remgevoel als of je met je volle hand in een recentelijk overreden kat knijpt. Maar ze doen het. Voor weinig.
Maar het mooiste is dat je na meer dan 250D kilometer gewoon vergroeid bent met zo’n motor. Het lijkt een passende optie de buddy deze winter te laten bekleden met endeldarmleer. Dat moet nog meer het gevoel geven een eenheid met de motor te zijn. Dus inruilen voor iets nieuws? Weg doen? No way!
Wijlen Simon S. zei het al toen zulks op damesgebied ter sprake kwam: “De mijne heeft een dikke kont en ze kan goed koken! Die moet ik nooit weg doen!”. En zelfs bij TLM klopte het opperhoofd van de werkplaats vertederd op de buddy van de Guzzi: “Het is toch ook een braaf paard ook.” En sinds kort zelfs een houderschapsvrij paard.
Dat geeft hem dan weer verzamelaarswaarde. Hoop ik dan maar.
Voorlopig wintert het stevig door en zwerf ik in mijn Difi – of is het nou “Bifi”? – Husky thermopak tussen alle files door.
Guzzi Rules!
Maar rijd voorzichtig. Winter maakt meer kapot dan je lief is!
www.mgcn.nl
www.tlm.nl
