Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte BSA voor­namelijk legermateriaal. Er werden alleen al 125.000 exemplaren van de 500cc zijklepper M20 als legermachine verkocht. Deze motoren liepen als WM 20’s van de band in de montagehallen in Birmingham. De M20 en diens op­volger de M21 zouden nog lang de standaard motorfiets voor het Britse leger blijven. De, eerst 125 cc en later 172 cc kleine, zuigergestuurde tweetakt die vanaf het eind van de vijftiger jaren tot aan het begin van de zeventiger jaren het mo­del­lenpakket aan de onderzijde afsloot, was een direct gevolg van het einde van de Tweede Wereldoorlog. Deze low-budget bike was de Bantam. En de Bantam was een kopie van de DKW 125 RT. In het kader van de herstelbetalingen kreeg Engeland de rechten van dit motorfietsje. Er werden al met al zo’n 400.000 exemplaren van gemaakt. Daarmee is de Duitse Bantam het grootste ver­koopsucces van de eens zo trotse Britse fabriek geweest. De vlaggenschepen van de naoorlogse BSA modellen zijn zonder twijfel de ook nu nog geliefde, en daarom duur verhandelde, Gold-star modellen. De 350-er en de 500 domineerden als Clubman-Racer de privé-rijders wedstrijden tot in de zestiger jaren.
Aan het eind van de vijftiger jaren kwam BSA met blokmotoren. Feitelijk was dit concept gebaseerd op de motor van de 250-er met de typeaanduiding 15. Aan het eind van de lange reeks doorontwikkelingen was er aan het eind van de zeventiger jaren de B 50 met 499 cc slagvolume. Op sportief gebied bracht de terreinuitvoering van de ééncilinder in 1964 en 1965 zelfs overwinningen in het 500 cc motor­cross Wereldkampioenschap. Er zijn niet veel van de kleine C 15’s over. Doordat het motorfietsje als pure ge­bruik­fiets was gedacht, zijn de meeste een langzame dood gestorven en verschroot.