Klassiekers worden ook steeds jonger. En youngtimers, motoren zo tussen de tien-twintig jaar,zijn er tegenwoordig ook al vanaf modeljaar 1992.En dat was dus nog maar een paar gevoelsmatige weken geleden…
Om dat wij natuurlijk met onze tijd mee gaan – en daarbij glimlachend ook steeds ouder worden – is er de afgelopen jaren intussen aardig wat ervaring opgedaan met ‘jongere klassiekers’. En wat onze bevindingen zijn?
Aan de ene kant: De motorfietsen in hun vroege ’twenties’ bieden het beste van twee werelden. Ze hebben nog een stukje echtheid in ze dat tegenwoordig helemaal ten offer is gevallen aan de designers en marketeers confectiegekte. En ze kosten doorgaans niet veel tot heel weinig. Daarbij hebben ze – bij een beetje achtergrondgeschiedenis op onderhoudsgebied – een even grote inzetbaarheid als de gemiddelde Nissan of VW.
Aan de minkant? Daar merk je dat Japanners zuiver productie georienteerd zijn en er zelfs nooit over hebben willen nadenken wat er met een motorfiets na zijn garantieperiode zou kunnen gebeuren.
“Een motorfiets van meer dan vijf jaar oud? En daar blijven ze gewoon op rijden?” Japan is een producenten & consumentenland. Enig besef van behoud van het oude is ze daar vreemd. Je koopt een motor, of auto, je rijdt er een paar jaar op of in. En dan doe je hem weg omdat… Omdat… Nou ja; omdat de nieuwste modellen in de showroom staan te dringen. En omdat je zo alle technische malheur buiten het reguliere onderhoud voor blijft.
Dat je er dan na twintig jaar achter komt dat de simpele, verchroomde deksel boven de startmotor vastr zit met twee petieterige boutjes met 8 mm zeskantjes? Prima hoor… Dat je er daar na achter komt dat dat dekseltje er in Japan is op gezet voordt de bovenverdieping op het carter ging? Verrassend! Het ene pepkleine boutje blijkt dan vast te lopen tegen het afwateringskanaal van de koelvloeistof… Kan dat dekseltje er pas af nadat je de halve motor hebt gedemonteerd. SLIM!!!
Zelfs op het punt van de bereikbaarheid van de bougies gaan ontwerpers achter hun slimme beeldschermpjes aan alle realiteit voorbij. We zitten immers in een tijd dat de kreet ‘door motorrijders, voor motorrijders’ al lang is vervangen door ‘door whizzkids voor naar hun jeugd smachtende 50+ ers met een dikke knip’.
En als je ergens bij kunt, dan zijn het vaak nog elektronische modules. Die hoef je niet te begrijpen. Maar zorg er voor dat je er altijd wel wat van op voorraad hebt. Voor later. Want dat spul gaat schaars worden!
Maar aan de andere kant: Nortons fameuze 88’s en 99’s waren om de 20D km aan een revisie toe. En een jong klassieke Japanner -o niet Italiaanse Europeaan – draait bij normaal onderhoud juichend een ton. En aan de ontsteking heb je geen omkijken, de kleppen hoeven echt niet meer om de 2500 km gesteld te worden en zo zijn er nog een paar dingen.
Al met al moeten we die jonge klassiekers maar waarderen naar hun pluspunten. Bij onze oude klassiekers dekten we immers de hele wereld toe met de dekens der liefde?
