Originaliteit als troef

Klassieke motoren zijn… Klassiek. Maar ooit zijn ze nieuw uit de werkplaats gerold. Tussen toen en nu kunnen ze heel veel mee gemaakt hebben.

En hoe moet je dan verder in dat ‘nu’? Want hoe precies moet jouw klassieker lijken op die die ooit in de folders stond? Hoe ver mag je gaan in je purisme? Hoever mag je afwijken van de originaliteit, de fabrieksoriginaliteit of de toenmalige tijdgeest? Wat is er voorbeeldig? Wat is er ‘VOUD!’

Veel BMW rijders hebben daar een duidelijke visie op. We troffen er ooit eentje die na een blik op een voorbeeldig ogende R69S vol afgrijzen en weerzin meldde dat die motor verpest was. Dat sommige mensen geen BMW waard waren. Dat de boxer zo afschuwelijk was dat hij nu niets meer waard was. Beter verschrot kon worden.

Waar deze BMW fundamentalist zo verbolgen over was? De biezen op de tank waren gespoten. Niet met een marterharen biespenseel getrokken. En als je er met je neus boven op ging hangen en je brilleglazen schoonmaakte, dan zag je dat! Toe we verbaasd wat verder vroegen meldde de blijkbaar structureel bozige merkfanaat dat er bijna geen mensen meer waren die konden biezen. Trots om ook wat te melden te hebben informeerden we hem over dorpsgenoot Theo Terwel die voor BMW klanten uit heel Europa spuit en biest. Theo deugde gelukkig ook niet. “wat die man voor prijzen durft te vragen! Biezen trekken werd vroeger gewoon in de fabriek door vrouwen gedaan! En denk maar niet dat die er veel voor betaald kregen!”

Dan houdt het even op. Daar lijnrecht tegenover staan de vrolijke vrijbuiters van de UDCN die een effectief houderschapsvrije Ural of Dnepr blij voorzien van DAF, lelijke eend, Subaru  of BMW motorblokken. Hun clubgenoten, ook degene die gerestaureerde topstukken rijden, vinden dat een vertederende optie. En dat is een feitelijk veel orgineler oplossing dan fabrieksoriginaliteit.

Tijdsoriginaliteit is een schaduwveld. In de zeventiger- en tachtiger  jaren werden heel wat motoren voor de aflevering al voorzien van palmbomen/hoelhoeladanseressen/zonsondrgangen spuitwerk  En de later zo gezochte, pas recent weer leverbare vier-in-vier uitlaatsystemen? FOUT! Er moest direct een vermogensvretende open vier-in-een onder.

De meest milde vorm van originaliteit is nog steeds: een motor kopen en hem rustigjes bijhouden. De Russische zijklepper op de foto is zo de mooiste motor ter wereld geworden.

Net zoals de Benelli 6 cilinder die we bij de Brummense the Gallery, de Europese specialist in klassieke automobielen, aantroffen. En dat terwijl daar juist alles aan was gedaan, veranderd en gepolijst.

Feitelijk is de originaliteitsvraag van minder belang.

Het enige dat telt is het huppeltje dat je hart maakt wanneer jij jouw motor ziet